• Heimsóknir

    • 119.600 hits
  • júní 2023
    S M F V F F S
     123
    45678910
    11121314151617
    18192021222324
    252627282930  
  • Nýlegar færslur

  • Færslusafn

Verða Vaðlaheiðargöngin sjálfbær?

Sjálfbær göng???

Í viðtali í hádegisfréttum RÚV fyrir stundu sagðist Guðfríður Lilja Grétarsdóttir, formaður umhverfis- og samgöngunefndar Alþingis, vilja vera sannfærð um að Vaðlaheiðargöng verði sjálfbær, áður en ráðist er í framkvæmdina. Þetta gleður mig í sjálfu sér, en hins vegar fæ ég ekki betur séð en að þessi yfirlýsing sé eitt dæmi af mörgum um misnotkun á orðinu „sjálfbær“. Það gleður mig ekki.

Það að eitthvert fyrirbæri sé sjálfbært þýðir að það styðji meira við sjálfbæra þróun en önnur sambærileg fyrirbæri. Og sjálfbær þróun er „þróun sem mætir þörfum nútímans án þess að skerða möguleika komandi kynslóða á að mæta þörfum sínum“, svo vitnað sé í skilgreiningu Brundtlandnefndarinnar frá 1987. Sjálfbær þróun byggir á samþættingu umhverfislegra, efnahagslegra og félagslegra þátta, og á jafnrétti milli kynslóða og milli heimshluta. Það er því í raun afbökun á hugtakinu að halda því fram að eitthvert fyrirbæri sé „sjálfbært“ nema að umhverfislegar, efnahagslegar og félagslegar hliðar þess hafi allar verið skoðaðar í samhengi, og að fyrirbærið sé að þeirri skoðun lokinni talið ásættanlegt með tilliti til allra þessara þriggja þátta.

Mér skildist á viðtalinu við Guðfríði Lilju að umrædd „sjálfbærni“ Vaðlaheiðarganga snerist eingöngu um efnahagslega þáttinn. Þarna hefði því farið betur á því að tala um að göngin þyrftu að „standa undir sér fjárhagslega“, vera „þjóðhagslega hagkvæm“, eða eitthvað í þá veru. Það getur svo sem vel verið að þessi göng séu mjög í anda sjálfbærrar þróunar og hafi jákvæð áhrif til langs tíma, jafnt á vistkerfi, hagkerfi og samfélag. Séu menn sannfærðir um það er rökrétt að tala um sjálfbærni ganganna, en annars ekki.

Eins og ég nefndi í upphafi er hér á ferð eitt dæmi af mörgum um misnotkun sjálfbærnihugtaksins. En hér heggur eiginlega sá sem hlífa skyldi. Umhverfis- og samgöngunefnd Alþingis þarf flestum öðrum fremur að temja sér sómasamlega umgengni við hugtök á sviði umhverfismála og sjálfbærrar þróunar.

Málfarsslysfarir í útvarpi allra landsmanna

Þetta er grjót. Þetta eru steinar.

Skömmu eftir að Jón sigraði landsmótið urðu vatnaskil í sögu hans sem golfleikara þegar hann varð fyrir fólskulegri árás tapsárra keppinauta, sem hentu í hann grjótum. Jón slasaðist svo illa í árásinni að hann tekur varla þátt í fleiri mótum þetta árið.

Í setningunni hér að framan, (sem gæti verið úr dæmigerðum staglstíl) er að finna fjórar málfarslegar ambögur sem allar fara óskaplega í taugarnar á mér. A.m.k. þrjár þeirra hafa heyrst í útvarpi allra landsmanna á síðustu 10 dögum, eða sést á vef þess sama útvarps. Sú fjórða heyrist þar líka annað slagið. Lítum nánar á málið:

  1. Það er ekki hægt að sigra mót, nema þá ef mótið tapar fyrir manni. Sama gildir um söngvakeppni. Hins vegar er hægt að sigra í móti og svo er líka hægt að vinna mót.
  2. Vatnaskil verða ekki, þau eru bara. Þáttaskil verða.
  3. Orðið grjót er ekki til í fleirtölu. Það er bara til í eintölu og er þá gjarnan notað um marga steina.
  4. Maður slasast ekki í árás. Maður getur hins vegar meiðst eða særst, sem er auðvitað álíka slæmt. Maður slasast í slysum.

Þetta var málfarsnöldur. Mér finnst að útvarp allra landsmanna eigi að vera mér og öðrum góð fyrirmynd í meðferð móðurmálsins.