„Ef eitthvað er of gott til að vera satt, þá er það líklega ekki satt“. Þessa meginreglu lærði ég í skóla í útlöndum fyrir nokkrum árum. Pistillinn sem ég birti á bloggsíðunni minni í gær (1. apríl) var kannski dæmi um eitthvað sem var aðeins of gott til að vera satt. Þar var því haldið fram að dönskum vísindamönnum hefði tekist að láta tiltekna tegund brönugrasa, Bulbophyllum meraprilum, framleiða lífhvata sem drægi úr bensíneyðslu bíla um a.m.k. 40% þegar hann væri notaður sem íblöndunarefni. Og í þokkabót bjó ég til Fésbókarsíðu, þar sem áhugasamir gátu skráð sig til þátttöku í tilraunaverkefni til að prófa þetta úrvalsefni við íslenskar aðstæður. Hér með biðst ég velvirðingar á þessu annars sakleysislega aprílgabbi.
Plantan Bulbophyllum meraprilum er ekki til. Reyndar er ættkvíslin Bulbophyllum alveg rosalega mikið til. Innan hennar eru um 2.000 tegundir, sem gerir hana að „næst fjölmennustu“ ættkvísl plönturíkisins. Kannski hefði ég átt að láta plöntuna heita Bullophyllum meraprilum til að gefa gleggri vísbendingu. Mér fannst það samt spor í rétta átt að láta april koma fyrir í nafninu. Svo fannst mér líka óskaplega snjallt að tala um genið JOK e.1.4, sem minnir óneitanlega svolítið á Joke 1/4. Mig skortir nefnilega samviskuleysi til að ljúga almennilega að fólki, án þess að gefa jafnframt vísbendingar um illan ásetning minn.
Ég ætla að fjarlægja umræddan aprílgabbpistil af bloggsíðunni á næstu dögum. Það myndi nefnilega ekki draga úr samviskubiti mínu ef einhverjir saklausir netverjar myndu finna þessi ósköp á vafri sínu og nota sem heimildir í skólaritgerðir eða eitthvað þaðan af verra, grunlausir um mikilvægi dagsetningarinnar. Fésbókarsíðunni verður líka eytt.
Eins og fram kom í upphafi þessa pistils lærði ég meginregluna „Ef eitthvað er of gott til að vera satt, þá er það líklega ekki satt“ í skóla í útlöndum. Ég held að þessi meginregla hafi til skamms tíma ekki verið kennd í íslenskum skólum. Líklega varð HRUNIÐ m.a. einmitt þess vegna.
Filed under: Sjálfbær þróun, Umhverfismál | Tagged: aprílgabb | 4 Comments »
Bloggsíða Stefáns Gíslasonar 