Ég er talsmaður þess að fólk horfi á björtu hliðarnar. Stundum getur slík bjartsýni þó gengið of langt, t.d. í umhverfismálum þegar talsmönnum fyrirtækja eða stjórnvalda tekst að rökstyðja að frammistaða þeirra í umhverfismálum sé frábær og áformin metnaðarfull, enda þótt þar sé fátt að finna sem ekki hefði gerst hvort sem var. Þannig á orkumálaráðherra Svíþjóðar að hafa sagt á dögunum að það væri mikilvægt að spara orku, en það þyrfti bara að gerast með réttum hætti. Þetta túlkar umhverfisráðgjafinn og ofurbloggarinn Hans Nilsson, sem oft hefur verið vitnað í á þessum vettvangi, þannig að málið snúist ekki um að „nota minna, heldur um að nota minna en við hefðum gert ef við hefðum notað meira“.
Skyldum vér Íslendingar stundum hugsa svona líka? Sannfærum við okkur sjálf stundum um að það dugi að gera áætlanir (sem ekki endilega standast) um að nota minna af einhverju í framtíðinni en við myndum gera að óbreyttu, og það jafnvel þótt brýna nauðsyn beri til að draga úr notkuninni strax frá því sem nú er?
PS: Hans Nilsson veltir því líka fyrir sér í sama pistli hvort Vasagangan 2062 muni fara fram á sjóskíðum…..
Filed under: Lífið og tilveran, Sjálfbær þróun, Umhverfismál |
Bloggsíða Stefáns Gíslasonar 
Færðu inn athugasemd