Hvað eftir annað hafa mönnum orðið á þau mistök að ætla að „lagfæra“ eitthvað í náttúrunni með einföldu inngripi, t.d. með því að dreifa einhverju tilteknu efni með vel þekkta virkni, flytja inn plöntur til skrauts eða uppgræðslu, sleppa dýrum sem koma í veg fyrir óhóflega fjölgun annarra dýra o.s.frv. Oftar en ekki hefur komið í ljós að þegar fram í sækir hafa inngripin allt önnur og mun víðtækari áhrif en þeim var upphaflega ætlað. Í hvert sinn sem slíkt gerist gefst tilefni til að rifja upp orð sem indíánahöfðinginn Sea The á að hafa látið falla 1854: „Maðurinn óf ekki vef lífsins, hann er aðeins þráður í honum. Hvað sem maðurinn gerir vefnum gerir hann sjálfum sér“.
Eitt af fjölmörgum dæmum um óvænta atburðarás í náttúrunni í kjölfar vanhugsðara aðgerða mannsins birtist í sunnanverðri Asíu um miðjan síðasta áratug. Þar voru menn farnir að nota bólgueyðandi lyfið Diclofenac (virka efnið í Voltaren) í allmiklum mæli fyrir húsdýrin sín. Þetta setti í gang ófyrirséða atburðarás, sem m.a. leiddi til fjölgunar hundaæðistilfella á Indlandi.
Af þessu tilefni er eftirfarandi vistfræðigáta hér með lögð fyrir lesendur þessarar bloggsíðu: Hvernig gat aukin notkun á Diclofenac fyrir húsdýr leitt til fjölgunar hundaæðistilfella? Þeir sem vilja geta skrifað tillögur að svari í athugasemdakerfið hér á síðunni.
Fyrstu vísbendingu um svarið við framangreindri spurningu er að finna í færslu dagsins í dag á umhverfisfróðleikssíðunni www.2020.is. Þar er lýsing á fyrsta stigi atburðarásarinnar. Svo er bara að geta í eyðurnar!
(Til að taka af öll tvímæli, þá veldur Voltaren ekki hundaæði sem slíkt, þó að það geti leitt til fjölgunar tilfella).
Filed under: Sjálfbær þróun, Umhverfismál | Tagged: hundaæði, Voltaren |
Í kjölfar þess að gömmum fækkaði urðu lífsskilyrði úlfa/villihunda betri og þeim snarfjölgaði. Að sama skapi fjölgaði hundaæði tilfellum þar sem tiltekið hlutfall þessara dýra bera með sér sjúkdóminn.
Þú ert með þetta Bergur! Nákvæmlega svona gerðist þetta.
gaman að það skyldi vera rétt, var í sjálfu sér ágískun 🙂